نمی دانم نمی دانم پس از مرگم چه خواهد شد

نمی دانم کوزه گر از خاک اندامم چه خواهد ساخت

ولی بسیار مشتاقم که از خاک گلویم سوتکی سازد

گلویم سوتکی باشد به دست کودکی گستاخ و بازیگوش و او یکریزو پی در پی دم گرم خودش را در گلویم سخت بفشارد

و خواب خفتگان خفته را بیدار سازد

بدین سان بشکند دائم سکوت مرگ بارم را.......

بابا شعرا جمع شدند اينجا

ولي انصافا هر دو تا شعر جالب بود

از کوزه‌گری کوزه خریدم باری

آن کوزه سخن گفت ز هر اسراری

شاهی بودم که جام زرینم بود

اکنون شده‌ام کوزه هر خماری

مرسييييييييييييييييييي

دل ِ تنگ به چه مانـَد؟

به کوزه ای شکسته

که جان و روح آدم

به یغما بَرَد

و عشق

در سبو ریزد و درز گیرد

شکستگی را.

و مست وبی جانم از باده ی

سَر ِ خـُم،

از صافی باده ی مرجانم.

و کوزه ی دلم دیگر

درزی ندارد.

بچه ها تو قسمت شعر و مشاعره دعوا نکنید باشه؟ فقط در مورد موضوع تایپیک یا مرتبط با شعر اول شعر بذارید خوب؟ مرسی عزیزان من

اطاعت جناب مدير

ولي اينجا كه دعوا نيست

منظورم این بود که دعوا نکنید (در آینده)

چشمت بی بلا صحرا خانم

ساقی بده آن کوزه یاقوت روان را ------------- یاقوت چه ارزد بده آن قوت روان را

اول پدر پیر خورد رطل دمادم ------------- تا مدعیان هیچ نگویند جوان را

تا مست نباشی نبری بار غم یار ------------- آری شتر مست کشد بار گران را

ای روی تو آرام دل خلق جهانی ------------- بی روی تو شاید که نبینند جهان را

در صورت و معنی که تو داری چه توان گفت ------------- حسن تو ز تحسین تو بستست زبان را

آنک عسل اندوخته دارد مگس نحل ------------- شهد لب شیرین تو زنبورمیان را

زین دست که دیدار تو دل می‌برد از دست ------------- ترسم نبرم عاقبت از دست تو جان را

یا تیر هلاکم بزنی بر دل مجروح ------------- یا جان بدهم تا بدهی تیر امان را

وان گه که به تیرم زنی اول خبرم ده ------------- تا پیشترت بوسه دهم دست و کمان را

سعدی ز فراق تو نه آن رنج کشیدست ------------- کز شادی وصل تو فرامش کند آن را

ور نیز جراحت به دوا باز هم آید ------------- از جای جراحت نتوان برد نشان را