در این مرحله مرد هنگام ازدواج یک‏«پیشکشى‏»تقدیم خود زن مى‏کند و هیچ یک از والدین حقى به آن پیشکشى ندارند.زن در عین اینکه از مرد پیشکشى دریافت مى‏دارد،استقلال اجتماعى و اقتصادى خود را حفظ مى‏کند.اولا به اراده خود شوهر انتخاب مى‏کند نه به اراده پدر یا برادر.ثانیا در مدتى که در خانه پدر است، همچنین در مدتى که به خانه شوهر مى‏رود کسى حق ندارد او را به خدمت‏خود بگمارد و استثمار کند.محصول کار و زحمتش به خودش تعلق دارد نه به دیگرى و در معاملات حقوقى خود احتیاجى به قیمومت مرد ندارد

مرد از لحاظ بهره‏بردارى از زن،فقط حق دارد در ایام زناشویى از وصال او بهره‏مند شود و مکلف است مادامى که زناشویى ادامه دارد و از وصال زن بهره‏مند مى‏شود،زندگى او را در حدود امکانات خود تامین نماید

این مرحله همان است که اسلام آن را پذیرفته و زناشویى را بر این اساس بنیان نهاده است.در قرآن کریم آیات زیادى هست درباره اینکه مهر زن به خود زن تعلق دارد نه به دیگرى.مرد باید در تمام مدت زناشویى عهده‏دار تامین مخارج زندگى زن بشود و در عین حال درآمدى که زن تحصیل مى‏کند و نتیجه کار او،به شخص خودش تعلق دارد نه به دیگرى(پدر یا شوهر )